Ik heb iets geks gedaan. Ik heb op een paard gezeten. “Lauri, een paard? Ik dacht dat je bang bent voor paarden…” Jap! Maar toch heb ik het gedaan.  Het was eng, maar tegelijkertijd ook heel gaaf, want het was de eerste keer dat ik iets echt actiefs heb gedaan sinds ik met mijn behandeling ben begonnen. 

Het gaat beter met me, dat is ondertussen wel duidelijk door alle blije blogs hihi. Vandaag heb ik weer iets gedaan wat een hele grote stap vooruit is en ik ben er ernorm trots op. Rond mijn twaalfde begon ik een angst voor paarden te ontwikkelen. Er is nooit iets met een paard gebeurd bij mij, maar ik hoorde enge verhalen en geef toe, het zijn nou eenmaal grote beesten haha. Omdat ik vrij weinig kan bereiken en vrij weinig bereikt heb afgelopen jaar, leek het mij een goed idee om dan op zijn minst een angst onder ogen te zien om er zo vanaf te komen. Aangezien mijn nichtje een paard heeft (Hai Lise en tante Patricia!) was dat een makkelijke om te doen. In het begin was het enorm eng en even wilde ik niet op het paard, maar ik heb het toch gedaan en het was stiekem zelfs een beetje leuk haha. Oke misshien vond ik het echt heel leuk (het was zelfs een beetje ontspannend af en toe.) Misschien vind ik de spierpijn die ik morgen krijg minder leuk maar dat zien we dan wel weer :p Hieronder staan wat foto’s van vandaag.

Achteraf dus eigenlijk een hele leuke nieuwe ervaring en ik vond het zo fijn om zoiets actiefs te kunnen doen. Ik wilde dit moment graag met jullie delen omdat iedereen mij zo gesteund heeft toen het slecht ging en nu wil ik dus ook heel graag alle goede dingen die dankzij mijn behandeling (en alle sponsoren en donaties die deze behandeling mogelijk gemaakt hebben) kan doen. Dat kan ik alleen maar doordat de rest mij zo goed geholpen heeft, dus een grote dankjewel naar jullie allemaal! En natuurlijk naar Sonnie (het paard) want die heeft toch wel een half uur met zo’n stresskip op z’n rug gelopen haha.